maandag 14 november 2016

A night like this

Gisteravond zag ik The Cure live optreden, mijn dochter stond rechts naast me.
Mijn jongere ik stond links. 30 jaar geleden huilde mijn jongere ik bij dit nummer, tranen van eenzaamheid en boosheid. Gisteren huilde ik weer, nu van dankbaarheid en afsluiting. Ik trooste de boze, eenzame Emma, het is goed. Deze songtekst verwoord 30 jaar zoeken. Ik heb haar gevonden.


The Cure
Say goodbye on a night like this
If it's the last thing we ever do
You never looked as lost as this
Sometimes it doesn't even look like you
It goes dark
It goes darker still
Please stay
But I watch you like I'm made of stone
As you walk away

I'm coming to find you if it takes me all night
A witch hunt for another girl
For always and ever is allways for you
Your trust
The most gorgeously stupid thing I ever cut in the world


Say hello on a day like today
Say it everytime you move
The way you look at me now
Makes me wish I was you
It goes deep
It goes deeper still
This touch
And the smile and the shake of your head.

I'm coming to find you if it takes me all night
Can't stand here like this anymore
For allways and ever is allways for you
I want it to be perfect
Like before
I want to change it all

I want to change

dinsdag 1 november 2016

Nekslag

Al sinds de zomer heb ik pijn in mn nek, allerlei oorzaken bedacht: tocht, stress, verkeerd kussen, nieuwe werkplek, andere werkhouding, sportschool, geen rust nemen.....

Een aantal behandelingen bij de sportfysio hielpen.....kortstondig. 

Zaterdag schoot 'het' erin en zat mijn hoofd vast. Alsof de lagers eruit zijn gehaald en de smeerolie opgedroogd. 
Gisterochtend heb ik alleen medicatie gedeeld en dat was al pijnlijk genoeg. Gisteravond zat ik te janken op de bank, de pijn is vreselijk, de midalgan en pcm hielp niet. In opdracht van mijn begeleider en collega Herman moest ik me ziekmelden, per direct via de whatsapp. 

's Nachts in bed moest Mich me omrollen en hield ik met twee handen m'n hoofd vast. Vanmorgen heb ik direct de huisarts gebeld. 
Ik ging de praktijk uit met diclofenac voor overdag en diazepam voor de komende 3 nachten en een verwijzing voor de neuroloog omdat ze een nekhernia vermoed. 

Ik ben hier letterlijk en figuurlijk ziek van. 
Ik haat ziek zijn, ik heb morgen een tentamen dat ik niet kan missen. Ik heb werk dat op me wacht, bewoners die de dupe zijn van onderbezetting, leerlingen die hun mentor nodig hebben. 
Ik heb een kappersafspraak afgezegd, er moeten nog Save the Date kaarten geschreven worden, een haakwerk ligt in hoek van de bank, lukt allemaal niet met die zere nek. ik haat nietsdoen en mijn lichaam dwingt me daar nu toe. 

Ik lig op de bank met mijn aantekeningen op schoot en ik baal! 

Iedereen zegt dat ik rust moet nemen......aarrgghhhh.......ik ga het proberen. Nu ben ik gefrustreerd. 
Wat een nekslag.